Συσκευασία 60 γρ. (είτε 500γρ. & 1κιλό) που περιέχει μόνο τους σπόρους του φυτού.
(Η τιμή περιλαμβάνει το Φ.Π.Α.)
Άλλες Ονομασίες: Καναπίτσα, Λυγιά & Αλυγαριά
Ιστορικά Στοιχεία και Μορφολογία Φυτού:
Η λυγαριά (Vitex agnus-castus) είναι θάμνος ή μικρό δέντρο που αναπτύσσεται σε παραθαλάσσιες περιοχές και χαμηλά υψόμετρα, γνωστό από την αρχαιότητα για τη χρήση του στη λαϊκή ιατρική. Στην αρχαία Ελλάδα, οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν τα άνθη και τους σπόρους του φυτού για να ρυθμίσουν τον κύκλο τους, ενώ στη ρωμαϊκή εποχή θεωρούνταν «σύμβολο αγνότητας». Το όνομα "αγνόκαστος" προέρχεται από την παράδοση πως οι μοναχοί το χρησιμοποιούσαν για να μειώσουν τις σεξουαλικές τους ορμές.
Ιδιότητες που προκύπτουν από έρευνες στη Λυγαριά (Vitex agnus-castus):
- Ρύθμιση ορμονών: Συμβάλλει στην εξισορρόπηση των επιπέδων προγεστερόνης και οιστρογόνων.
- Ανακούφιση από δυσμηνόρροια και αμηνόρροια: Ρυθμίζει τη διάρκεια του κύκλου και μειώνει τους πόνους.
- Υποστηρικτική δράση στη γυναικεία γονιμότητα: Μπορεί να βοηθήσει γυναίκες με χαμηλά επίπεδα προγεστερόνης.
- Αντιφλεγμονώδης και αντιοξειδωτική δράση: Προστατεύει από οξειδωτικό στρες και φλεγμονές.
- Αντιμετώπιση ημικρανιών: Ειδικά ημικρανιών που σχετίζονται με ορμονικές διακυμάνσεις.
- Αντικαταθλιπτική δράση: Συμβάλλει στη βελτίωση της διάθεσης, κυρίως κατά την εμμηνόπαυση ή την έμμηνο ρύση.
Μετά τον Ιπποκράτη και την Ρωμαϊκή περίοδο ξαναβρίσκουμε την λυγαριά στο Μεσαίωνα και στην Αναγέννηση. Πολλοί γιατροί-βοτανολόγοι της Αναγέννησης χορηγούσαν την λυγαριά για προβλήματα της σπλήνας και του συκωτιού για την παραφροσύνη, τη τρέλα και την επιληψία ενώ σε συνδυασμό με το φλισκούνι το χορηγούσαν σε γυναίκες με προβλήματα έμμηνου ρύσεως και στειρότητας. Το 1930 στη Γερμανία ο Dr. Gerhard Madaus διεξάγει τις πρώτες επιστημονικές έρευνες σχετικά με τις θεραπευτικές ιδιότητες της λυγαριάς στο γυναικείο ορμονικό σύστημα και παρασκευάζει ένα σκεύασμα από το απόσταγμα αποξηραμένων καρπών λυγαριάς. Το σκεύασμα αυτό από τότε έχει χρησιμοποιηθεί σε όλες τις έρευνες για την λυγαριά και έτσι βρέθηκε ότι οι καρποί της λυγαριάς έχουν 1,3-1,6% αιθέριο έλαιο, 22% sabinene (φυσικό μονοτερπένιο), 1,8-cineole,6% α-Pinene, φλαβονοειδή, iridoid glycosides. Το αιθέριο έλαιο των καρπών της λυγαριάς έχει και αντιβακτηριδιακή δράση. Μετέπειτα το 2001 είχε γίνει μία έρευνα στην Γερμανία σε ένα δείγμα 1542 γυναικών, όπου στο συγκεκριμένο δείγμα των γυναικών αυτών, που ήταν με διαγνωσμένο προεμμηνορυσιακό σύνδρομο, χορηγήθηκε εκχύλισμα λυγαριάς για περίπου 170 ημέρες κατά μέσο όρο. Το αποτέλεσμα έδειξε ότι το 90% των γυναικών επιβεβαίωσε την υποχώρηση των συμπτωμάτων.
Τρόπος Χρήσης:
1 κουταλιά γλυκού από σπόρους λυγαριάς ζεματιέται με 1 ποτήρι βραστό νερό σε ένα σκεπασμένο δοχείο. Αφήνεται για 10–15 λεπτά, στραγγίζεται και πίνεται ζεστό.
Ιδανικό και για vegetarians και vegans.
Προέλευση: Ελλάδα, Νομός Ημαθίας (συλλέγεται από τα Πιέρια Όρη σε χαμηλό υψόμετρο).
Διατηρείται: Σε σκοτεινό και δροσερό (5°C – 15°C) μέρος.
Παρενέργειες:
Η υπερβολική κατανάλωση λυγαριάς μπορεί να προκαλέσει:
- Ναυτία
- Γαστρεντερικές ενοχλήσεις
- Εξάνθημα ή αλλεργική αντίδραση σε ευαίσθητα άτομα
Δεν συνιστάται σε έγκυες και θηλάζουσες γυναίκες ή σε άτομα που λαμβάνουν ορμονική θεραπεία, εκτός αν υπάρχει ιατρική σύσταση.
Σημαντική Σημείωση:
Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά ενημερωτικού χαρακτήρα. Το προϊόν δεν προορίζεται για την πρόληψη, αγωγή ή θεραπεία ανθρώπινης νόσου. Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας πριν από τη χρήση, ειδικά αν λαμβάνετε φαρμακευτική αγωγή ή αντιμετωπίζετε προβλήματα υγείας.
Βιβλιογραφία:
- Duke, J. A. (2002). Handbook of Medicinal Herbs. CRC Press.
- Grieve, M. (1994). A Modern Herbal. Penguin.
- Weiss, R. F., & Fintelmann, V. (2000). Herbal Medicine. Thieme.
- Wichtl, M. (2004). Herbal Drugs and Phytopharmaceuticals. Medpharm Scientific Publishers.
- Schauenberg, P., & Paris, F. (1977). Guide to Medicinal Plants. Lutterworth Press.
