Γλυκόριζα

Συσκευασία 25 γρ. (είτε 500γρ. & 1κιλό) που περιέχει τις ρίζες του φυτού.

(Η τιμή περιλαμβάνει το Φ.Π.Α.)

Άλλες Ονομασίες: Γλυκορίζι, Κολιά, Αγλυκόριζα, Ρεβολίτσα, Γλυκόριζα η λεία

Ιδιότητες:
● Κατά της λαρυγγίτιδας.
● Για τη φαρυγγίτιδα.
● Βοηθάει στην απεξάρτηση από το τσιγάρο.
● Για το πεπτικό σύστημα.
● Ανακουφίζει την καούρα.
● Εξαιρετικό σε περιπτώσεις κολίτιδας.
● Επουλώνει τα στομαχικά έλκη.
● Μειώνει τους σπασμούς του παχέος εντέρου.
● 50 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη.
● Κατά του διαβήτη και της χοληστερίνης.
● Για πρωτοπαθή αδρενοκορτικοειδική ανεπάρκεια.
● Για προβλήματα στρες.
● Καταπολέμηση της γαστρίτιδας.
● Κατά των κολικών.
● Για βρογχίτιδα.
● Βοηθάει σε περιπτώσεις πνευμονίας και βήχα.
● Βελτιώνει την αναπνοή.

Προέλευση: Ελλάδα. Νομό Ημαθίας (συλλέγεται από τα Πιέρια Όρη, σε χαμηλό υψόμετρο)

Διατηρείται: Σε σκοτεινό και δροσερό (5oC – 15oC) μέρος

Προετοιμασία: 
1 κουτάλια του γλυκού από τριμμένη αλθαία (ή μια μικρή πρέζα άτριφτης) ρίχνεται σ’ ένα δοχείο όπου προστίθεται 1 ποτήρι νερό, το περιεχόμενο βράζεται για 5 – 10 λεπτά και μετά από ένα διάστημα το υγρό στραγγίζεται και πίνεται.

Ιστορικά Στοιχεία:
Σύμφωνα με το Θεόφραστο (3ος αιώνας π.Χ), οι Σκύθες, οι οποίοι είχαν μυηθεί στη γλυκόριζα από τους Έλληνες, μασούσαν γλυκόριζα και μπορούσαν να ζήσουν 12 μέρες χωρίς νερό.
Ο Θεόφραστος την αποκαλούσε «ρίζα των Σκυθών» και την έδινε για το άσθμα.
Τον 1ο αιώνα ο γιατρός Διοσκουρίδης της έδωσε το βοτανολογικό της όνομα.
Ο Ρωμαίος Πλίνιος συνιστούσε την κατανάλωση της γλυκόριζας για τη καταπολέμηση του βραχνιάσματος της φωνής και για την ανακούφιση από την πείνα και τη δίψα.
Το 13ο αιώνα το εκχύλισμα του φυτού χρησιμοποιούνταν ως φάρμακο για τον πονόλαιμο, το βήχα και τη συμφόρηση. Πιθανολογείται ότι οι έμποροι που πουλούσαν τη γλυκόριζα ως φάρμακο, τη συνδύαζαν με μέλι, δημιουργώντας έτσι τα πρώτα ζαχαρωτά από γλυκόριζα.
Την εποχή αυτή και συγκεκριμένα το 1305, ο Βασιλιάς Εδουάρδος Ι της Αγγλίας φορολογούσε την εισαγόμενη στην Αγγλία γλυκόριζα, προκειμένου να συγκεντρωθούν φορολογικά έσοδα για τη δημιουργία της γέφυρας του Λονδίνου.
Το 18ο αιώνα ο Ναπολέων Βοναπάρτης μασούσε γλυκόριζα ως φάρμακο για τα προβλήματα πέψης που αντιμετώπιζε.

Άλλες λεπτομέρειες

Κριτικές