Αψιθιά

Συσκευασία 35 γρ. (είτε 500γρ. & 1κιλό) που περιέχει τα επίγεια μέρη του φυτού.

(Η τιμή περιλαμβάνει το Φ.Π.Α.)

Άλλες Ονομασίες: Αρτεμισία, Αγριαψιθιά, Πέλινο, Απιστιά, Πισιδία, Λεβιθόχορτο, Τραχούρι, Δρακόντιο, Μελιτίνη & Μυρμηγκοβότανο

Ιδιότητες: 
● Διεγερτικό του πεπτικού συστήματος. 
● Θεωρείται εμμηνάγωγο. 
● Διεγείρει το συκώτι και τη χοληδόχο κύστη. 
● Απίστευτα τονωτικό. 
● Αυξάνει την οξύτητα του στομάχου και την παραγωγή της χολής, με αποτέλεσμα να βελτιώνει την πέψη, καθώς επίσης βοηθάει στην απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών. 
● Αυξάνει την όρεξη. 
● Επιταχύνει την κυκλοφορία του αίματος, μειώνει την πίεση. 
● Συντελεί στο αδυνάτισμα και χωνεύει τα λίπη. 
● Έχει ευεργετική δράση στους διαβητικούς. 
● Βοηθά στην καταπολέμηση των ρευματισμών. 
● Χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση της αναιμίας. 
● Εξαιρετικό αντιπυρετικό. 
● Έχει διουρητικές ιδιότητες 
● Θεωρείται αντισηπτικό. 
● Τα ξεραμένα φύλλα τους όταν τοποθετηθούν στα ρούχα αποκρούουν το σκόρο. 
● Ελαττώνει τα οιδήματα στην κατακράτηση ούρων.

Προέλευση: Ελλάδα. Νομό Ημαθίας (καλλιεργήσιμο)

Διατηρείται: Σε σκοτεινό και δροσερό (5oC – 15oC) μέρος

Προετοιμασία: 
1 κουτάλια φαγητού από τριμμένη αψιθιά (ή μια μικρή πρέζα άτριφτης) ζεματιέται με 1 ποτήρι βραστό νερό σ’ ένα σκεπασμένο δοχείο, αφήνεται για 10-15 λεπτά και στραγγίζεται πριν από τη χρήση.

Ιστορικά Στοιχεία: 
Η αψιθιά είναι γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη και θεωρείται ένα από τα πιο αρωματικά φυτά παρόλη την πικρή της γεύση. Στην Αρχαία Ελλάδα την ονόμαζαν Αρτεμισία, ενδεχομένως προς τιμή της θεάς Αρτεμης και την χρησιμοποιούσαν σε περιπτώσεις αμηνόρροιας. Άλλοι λαοί όπως οι Αραβες, οι Αιγύπτιοι, οι Κέλτες την χρησιμοποιούσαν το αψέντι ως ορεξιογόνο. Κατά τον μεσαίωνα αποδώσανε αρκετές »μαγικές» ιδιότητες στην αψιθιά και πίστευαν ότι η ύπαρξή της σε ένα σπίτι το προφυλάσσει από τα από τα κακά πνεύματα. Επιπλέον, Η Αρτεμισία αναφέρεται συχνά στον πρώτο μ.Χ. αιώνα στα Ελληνικά και Ρωμαϊκά κείμενα. Αναφέρεται επίσης στην Κινέζικη ιατρική βιβλιογραφία πριν από το 500 μ.Χ. Οι Ρωμαίοι την φύτευαν στις άκρες των δρόμων και οι στρατιώτες τους στις μεγάλες πεζοπορίες την τοποθετούσαν στα σανδάλια τους για να αντέχουν καλύτερα. Η φήμη ότι το φυτό καταπραΰνει τα πληγωμένα και κουρασμένα πόδια κρατάει μέχρι σήμερα. 

Άλλες λεπτομέρειες

Κριτικές